.... Η ψηλή Ξανθιά πέρασε δίπλα του αφήνοντας μια δροσερή αύρα να τον τυλίξει.
Πέρασε χωρίς να ρίξει το βλέμμα της πάνω του. Η πείρα όμως της έλεγε πως αυτός ήταν ο άνθρωπος που έψαχνε τόσα χρόνια. Εκείνος έπεσε στην παγίδα του αρώματός της.
Το κεφάλι του ακολούθησε την πορεία της. Σήκωσε τα μάτια του από το βιβλίο που μέχρι πριν λίγο του αποσπούσε όλη την προσοχή και κοιτώντας ακριβώς πάνω από τα γυαλιά ηλίου σταμάτησε στην μορφή που είχε σταματήσει την κίνησή της δύο ξαπλώστρες πιο αριστερά στην μπροστινή σειρά από εκείνον. Η γυναίκα έβγαλε το ψάθινο πλατύγυρο καπέλο της και τίναξε δεξιά και αριστερά τα ξανθά της μαλλιά, προφανώς επιδεικτικά. Η Άντζελα άρχισε να παίζει το βρώμικο παιχνίδι της. Ο άντρας άφησε το βιβλίο να πέσει από το αριστερό του χέρι κάτω στη άμμο και το δεξί του πόδι σαν από αντανακλαστικό βρέθηκε στην άμμο.
«θα πάω να της μιλήσω.» ... Σκέφτηκε...
Η Άντζελα έγειρε τον κορμό της ελαφρώς προς τα εμπρός καθώς έκανε να απλώσει την πετσέτα της στην ξαπλώστρα. Τη στιγμή που έσκυβε για να την στρώσει λίγο καλύτερα ο άντρας βρέθηκε ακριβώς πίσω της. Εκείνη το κατάλαβε και έκανε ένα βήμα πίσω.
«Ωπ! Συγγνώμη, δεν σας πρόσεξα!»
«Μα τι λέτε, εγώ σας ζητώ συγγνώμη που ήρθα απρόσκλητος μόνο και μόνο….»
Σταμάτησε την κουβέντα του καθώς αντίκρισε το πρόσωπό της όμορφης γυναίκας.
Ένιωσε μια ζέστη να ανεβαίνει από το στήθος του και να γίνεται ολοένα και πιο πνιγερή.
Αυτή τη γυναίκα την είχε σίγουρα ξαναδεί. Και ήξερε πού…
«Λοιπόν, κάτι λέγατε...» Τον επανάφερε από τις σκέψεις του.
«…ε…να…Με λένε Τόνυ Περντόναμε – είπε επανακτώντας την αυτοσυγκέντρωσή του - και θα βρίσκομαι για λίγες ημέρες στο νησί. Είμαι επικεφαλής ενός θαλάσσιου ερευνητικού προγράμματος που χρηματοδοτείται από διεθνείς οργανισμούς και λαμβάνει χώρο στο Χάσμα κάτω απ’ τη Καλντέρα.»
«Τι μου λέτε, αυτά δεν τα καταλαβαίνω εγωωώ…» είπε με νάζι η Άντζελα, «..εγώ ξέρω μόνο πως μου φαίνεστε πολύ γλυκούλης.» και απλώνοντας τα χέρια της γύρω από το λαιμό του τον αγκάλιασε και του ‘δωσε ένα ρουφηχτό φιλί.....
(γκμουχ...)
- Ο κύριος Μπισμπίκης?
- Ε, εμ, εεε, Ναι…
- Είστε ο Κύριος Μπισμπίκης?
- Ναι, ναι! Εγώ ο ίδιος!
- Ο Κύριος Κίμης Μπισμπίκης έτσι? - Είπε μια άλλη φωνή.
- Ναι ρε παιδιά, εγώ είμαι, τι συμβαίνει?
- Μυστικές υπηρεσίες. Πράκτορας Τζόνσον και από εδώ ο πράκτορας Τζόνσον!
- Σα να λέμε Τζόνσον και Τζόνσον δηλαδή ε?
- Εγώ τι είπα? – Είπε σοβαρά ο πράκτορας Τζόνσον... - Θαρρώ, πως πρέπει να μας ακολουθήσετε. Έχουμε να σας κάνουμε κάποιες ερωτήσεις, σχετικά με τον αδερφό σας, τον Μίκυ Μπισμπίκη. Είπε ο άλλος όχι αυτός, πράκτορας Τζόνσον.
- Τι έγινε με τον Μίκυ? Τι έκανε το κ@λόπαιδο πάλι και δε μ’άφήνει ούτε ένα βιβλίο να διαβάσω? Πάλι μπλέχτηκε σε τίποτα επεισόδια στην Τούμπα? Θα τον πάρει και θα τον σηκώσει!
- Μην ανησυχείτε κύριε Κίμη, θα σας εξηγήσουμε στο γραφείο μας. –είπε ο πράκτορας (όχι αυτός ο άλλος, ναι ναι αυτός ντε) Τζόνσον.
- Αλήθεια ποιο βιβλίο διαβάζατε? Είπε ο άλλος Τζόνσον (βαρέθηκα πια με αυτούς τους Τζόνσον).
- Το «αφηνιασμένος άγγελος» του Πέτρου Ομερτάκη .......
Αναρτήσεις
