Τρίτη 21 Οκτωβρίου 2008

Επεισόδιο 4ο - Kikop80

.... Η ψηλή Ξανθιά πέρασε δίπλα του αφήνοντας μια δροσερή αύρα να τον τυλίξει.

Πέρασε χωρίς να ρίξει το βλέμμα της πάνω του. Η πείρα όμως της έλεγε πως αυτός ήταν ο άνθρωπος που έψαχνε τόσα χρόνια. Εκείνος έπεσε στην παγίδα του αρώματός της.

Το κεφάλι του ακολούθησε την πορεία της. Σήκωσε τα μάτια του από το βιβλίο που μέχρι πριν λίγο του αποσπούσε όλη την προσοχή και κοιτώντας ακριβώς πάνω από τα γυαλιά ηλίου σταμάτησε στην μορφή που είχε σταματήσει την κίνησή της δύο ξαπλώστρες πιο αριστερά στην μπροστινή σειρά από εκείνον. Η γυναίκα έβγαλε το ψάθινο πλατύγυρο καπέλο της και τίναξε δεξιά και αριστερά τα ξανθά της μαλλιά, προφανώς επιδεικτικά. Η Άντζελα άρχισε να παίζει το βρώμικο παιχνίδι της. Ο άντρας άφησε το βιβλίο να πέσει από το αριστερό του χέρι κάτω στη άμμο και το δεξί του πόδι σαν από αντανακλαστικό βρέθηκε στην άμμο.


«θα πάω να της μιλήσω.» ... Σκέφτηκε...


Η Άντζελα έγειρε τον κορμό της ελαφρώς προς τα εμπρός καθώς έκανε να απλώσει την πετσέτα της στην ξαπλώστρα. Τη στιγμή που έσκυβε για να την στρώσει λίγο καλύτερα ο άντρας βρέθηκε ακριβώς πίσω της. Εκείνη το κατάλαβε και έκανε ένα βήμα πίσω.


«Ωπ! Συγγνώμη, δεν σας πρόσεξα!»


«Μα τι λέτε, εγώ σας ζητώ συγγνώμη που ήρθα απρόσκλητος μόνο και μόνο….»


Σταμάτησε την κουβέντα του καθώς αντίκρισε το πρόσωπό της όμορφης γυναίκας.

Ένιωσε μια ζέστη να ανεβαίνει από το στήθος του και να γίνεται ολοένα και πιο πνιγερή.

Αυτή τη γυναίκα την είχε σίγουρα ξαναδεί. Και ήξερε πού…


«Λοιπόν, κάτι λέγατε...» Τον επανάφερε από τις σκέψεις του.


«…ε…να…Με λένε Τόνυ Περντόναμε – είπε επανακτώντας την αυτοσυγκέντρωσή του - και θα βρίσκομαι για λίγες ημέρες στο νησί. Είμαι επικεφαλής ενός θαλάσσιου ερευνητικού προγράμματος που χρηματοδοτείται από διεθνείς οργανισμούς και λαμβάνει χώρο στο Χάσμα κάτω απ’ τη Καλντέρα.»


«Τι μου λέτε, αυτά δεν τα καταλαβαίνω εγωωώ…» είπε με νάζι η Άντζελα, «..εγώ ξέρω μόνο πως μου φαίνεστε πολύ γλυκούλης.» και απλώνοντας τα χέρια της γύρω από το λαιμό του τον αγκάλιασε και του ‘δωσε ένα ρουφηχτό φιλί.....



(γκμουχ...)


- Ο κύριος Μπισμπίκης?


- Ε, εμ, εεε, Ναι…


- Είστε ο Κύριος Μπισμπίκης?


- Ναι, ναι! Εγώ ο ίδιος!


- Ο Κύριος Κίμης Μπισμπίκης έτσι? - Είπε μια άλλη φωνή.


- Ναι ρε παιδιά, εγώ είμαι, τι συμβαίνει?


- Μυστικές υπηρεσίες. Πράκτορας Τζόνσον και από εδώ ο πράκτορας Τζόνσον!


- Σα να λέμε Τζόνσον και Τζόνσον δηλαδή ε?


- Εγώ τι είπα? – Είπε σοβαρά ο πράκτορας Τζόνσον... - Θαρρώ, πως πρέπει να μας ακολουθήσετε. Έχουμε να σας κάνουμε κάποιες ερωτήσεις, σχετικά με τον αδερφό σας, τον Μίκυ Μπισμπίκη. Είπε ο άλλος όχι αυτός, πράκτορας Τζόνσον.


- Τι έγινε με τον Μίκυ? Τι έκανε το κ@λόπαιδο πάλι και δε μ’άφήνει ούτε ένα βιβλίο να διαβάσω? Πάλι μπλέχτηκε σε τίποτα επεισόδια στην Τούμπα? Θα τον πάρει και θα τον σηκώσει!


- Μην ανησυχείτε κύριε Κίμη, θα σας εξηγήσουμε στο γραφείο μας. –είπε ο πράκτορας (όχι αυτός ο άλλος, ναι ναι αυτός ντε) Τζόνσον.


- Αλήθεια ποιο βιβλίο διαβάζατε? Είπε ο άλλος Τζόνσον (βαρέθηκα πια με αυτούς τους Τζόνσον).


- Το «αφηνιασμένος άγγελος» του Πέτρου Ομερτάκη .......

Δευτέρα 11 Αυγούστου 2008

Επεισόδιο 3ο - Dr Seeng

Μέσα στο μυαλό μου άρχισαν να γυρίζουν διάφορες σκέψεις…

«Μήπως μετάνιωσες; Μήπως θέλεις να γυρίσεις πίσω;» ήταν τα πρώτα που ήθελα να την ρωτήσω… Μα είμαι τόσο άσχημος(!) ώστε να της αλλάξω γνώμη;

- Άντζελα πες μου… τι τρέχει;

Η Άντζελα κοιτάζει αμήχανα αριστερά και δεξιά ώσπου το βλέμμα της κεντράρει πάνω στο δικό μου… Και μετά σκάει ένα χαμόγελο που με ξαφνιάζει ακόμη πιο πολύ…

- Ξέρεις Μίκη μου… ντρέπομαι που θα στο πω αλλά δεν έχω άλλη επιλογή… Την ώρα που κατέβαινα από το αεροπλάνο… μου ήρθε περίοδος!

Για περίπου 4 με 5 δευτερόλεπτα την κοιτούσα με το πιο ηλίθιο ύφος του κόσμου… Επανέρχομαι στην πραγματικότητα, κουνάω το κεφάλι μου για να φύγει το σάστισμα και ξεσπάω σε νευρικό γέλιο…

- Μη γελάααααααας, μου λέει η Άντζι με γλυκό ναζιάρικο ύφος…

- Αυτό ήταν; Με τρόμαξες πουλάκι μου… της λέω…

- Πρέπει να πάω λίγο στην τουαλέτα… πρόσεχε τα πράγματά μου σε παρακαλώ… (με ακόμα πιο ναζιάρικο ύφος…)

- Ναι φυσικά, το ρωτάς; (πόσο καλό και ευγενικό παιδί είμαι;)

- Αχ πόσο ντρέπομαι… μόλις που συναντηθήκαμε… πάω πάω… (αυτό το είπε ακόμα πιο ναζιάρικα - αλλά και βιαστικά - που αρχίζω και τρελαίνομαι…)

Κι έτσι βρέθηκα παρέα με τις βαλίτσες της Άντζελας στο κέντρο του terminal να περιμένω (μέσα στην καλή χαρά αλλά και το ανάλογο άγχος της πρώτης εξ επαφής γνωριμίας) τη νέα μου φίλη (και όχι «φίλη» προς το παρόν).

Η Άντζελα με σχεδόν ύποπτο ύφος (κοιτούσε συχνά πίσω της) μπαίνει στις γυναικείες τουαλέτες… Στέκεται λίγο πιο δίπλα από τις βρύσες, δίνοντας την εντύπωση πως περιμένει κάποιον… Όντως…

Ένας νεαρός άντρας αφού σιγουρεύτηκε πως δεν υπάρχει κόσμος τριγύρω, μπαίνει μέσα στο WC και πλησιάζει την Άντζελα…

- Νίκο τρελάθηκες; Πως βρέθηκες εσύ εδώ;

- Δεν υπήρχε περίπτωση να σε αφήσω μόνη σου… Θα παρακολουθώ τις εξελίξεις από απόσταση…

Η Άντζελα αποδεικνύει για ακόμα μία φορά πως έχει ταλέντο στις εκφράσεις του προσώπου της. Αυτή τη φορά φόρεσε το πιο σέξι υφάκι της και απλώνει τους καρπούς των χεριών γύρω από τους ώμους του Νίκου… Τα πρόσωπά τους ήταν σε απόσταση αναπνοής…

- Πάλι έκανες του κεφαλιού σου… ποτέ δε μ’ακούς εμένα…

Την τελευταία ατάκα ακολουθεί ένα παθιασμένο φιλί το οποίο διακόπτεται (κάπως βίαια…) από την Άντζελα καθώς πρέπει να επιστρέψει στον Μίκη…

- Λοιπόν καθαρματάκι φεύγω… Κανόνισε να μη μου ξαναεμφανιστείς σαν φάντης μπαστούνι και γίνει καμία στραβή…

- Ωραίο παιδί μου φάνηκε αυτός ο… Μίκης… Μήπως πρέπει να αρχίσω να ζηλεύω;

- Ναι κούκλος είναι… αλλά μη φοβάσαι… Εγώ έχω μάτια μόνο για σένα…

- Πρόσεχε μικρή γιατί παρατήρησα πως σε κοιτούσε… Τρέχανε τα σάλια του…

Η Άντζελα σκάλιζε κάτι πραγματάκια στην τσάντα της, βγάζει μια μαστίχα και την βάζει στο στόμα της, δίνει ένα πεταχτό φιλί στο στόμα του Νίκου και βγαίνει από τις τουαλέτες.

- Εξαφανίσου, έρχονται δύο «θείες», του λέει και εξαφανίζεται μέσα στο πλήθος του terminal.

- Έτοιμη; την ρωτάω…

- Έτοιμη και συγνώμη για την αναστάτωση ε;

- Φύγαμε…

Πέμπτη 24 Ιουλίου 2008

Επεισόδιο 2ο - Μουράτος


-Μίκυ μουυυυυυυυυυ .... Μίκυ μουυυυυυυυυυυυ ...
Η Ελένη που δούλευε στο αεροδρόμιο με αναγνώρισε!!! Μελαχρινή, 1,87 με 90/80/70 διαστάσεις όχι τίποτε το ιδιαίτερο αλλά τι να κάνεις όταν γίνεσαι "Κώστας Τούρνας" τα βράδια στα μπαράκια της Θεσσαλονίκης ενώ Εγώ (!!!), ψηλός 1,90, καστανά μάτια, σχετικά αδύνατος αλλά γυμνασμένος, με μακρύ καστανόξανθο μαλλί .... Φτού ρε Π@@@στη μου!!! Ήταν ανάγκη να την δω τώρα? Τι να την πω!!! Εντάξει περάσαμε ωραία το βράδυ μαζί .... αλλά .... όχι τώρα ρε γ@μώτo μου!!!
- Ήρθες να με δεις? ρωτάει ... Είσαι σκέτη γλύκα Μίκυ μου !!!!

(μου? Από πότε? Τι μπορείς να πάθεις σε ένα βράδυ ...)

-Όχι καλή μου ... Σου το είχα ξεκαθαρίσει πριν κάνουμε οτιδήποτε.... Δεν είμαι για πολλά και συμφώνησες ... (πάντα ωμός με τέτοιες καταστάσεις!!!)

-Εντάξη Μίκυ μου, το θυμάμαι, δεν είμαι και ξανθιά !!!! Πως και από εδώ?

-Ήρθα να "παραλάβω" μια φίλη!!!!

- Οκ Μίκυ. Keep in touch .... Not disturb you!!!!

- (που πήγε το μου? ...) ΟΚ darling, Thanks!!!! (σε άπταιστα Greeklish!!!!)

Oyf!!! Ευτυχώς δεν κράτησε πολύ.... Πίσω στα δεδομένα μας ... Προχωρώ στον πίνακα ανακοινώσεων αφίξεων .... "Άφιξη ΟΑ από Αθήνα ..." λέει η παθιάρα φωνή του αεροδρομίου ...

Περιμένω στην έξοδο να την δω. Η "keep_on_dreaming" από το chat έφτασε!!! Πως θα την αναγνωρίσω? Τι μου είπε? ..... Ααααααα ... Ξανθιά με κόκκινη γόβα στιλέτο και πορτοκαλί κολλητό αμάνικο μπλουζάκι .... Για να δούμε ....

....

Ο χρόνος περνάει βασανιστικά .... Οι επιβάτες αρχίζουν να βγαίνουν από την έξοδο αφίξεων .... Περνάνε τα πρώτα άτομα και ξαφνικά ....


Νά τη!!!!! Αισθησιακή με άνετο ελαφρύ περπάτημα .... Η keep_on_dreaming έφτασε μπροστά στο οπτικό μου πεδίο!!!!!

-Μίκυ!!!! Εσύ?

Με αναγνώρισε κατευθείαν!!! Το ίδιο και γω!!!

-Γεια σου Άντζελα!!! Τι κάνεις? Πως ήταν η πτήση σου?

-Μια χαρά. Με τι ήρθες εδώ? Με αυτοκίνητο ή την μηχανή?

-Με την Virago φυσικά!!!! Όπως ήθελες ...

Είναι γεγονός!!! Έφτασε επιτέλους .... Ψηλή 1.85, ξανθιά, με 90/65/90 (!!!!) καυτό σορτς, στητό κορμί γυμνασμένο, με κολλητό αμάνικο μπλουζάκι ....

-Πάμε? Θέλεις καφέ να τα πούμε?

-Πάμε!!! Έχω ένα πρόβλημα όμως .... Πρέπει να σου πω κάτι σοβαρό!!!

..... Το αίμα μου πάγωσε ... Η ανάσα μου κόπηκε ... Κρύος ιδρώτας άρχισε να τρέχει στο παγωμένο μου πρόσωπο .... Τι είναι αυτό το σοβαρό? Τι μου κρύβει? ....."


Επεισόδιο 1ο - Τσακαλάκος




06:45 Ο ενοχλητικός ήχος απο το ξυπνητήρι ήχησε σαν καμπάνα στα αυτιά του Μίκη Μπισμπίκη. Όσο και αν ήθελε να κοιμηθεί έπρεπε να σηκωθεί, να ετοιμαστεί και στις 07:45 να είναι στο αεροδρόμιο. "Έσυρε" το κορμί του μέχρι το μπάνιο, έκανε ένα κρύο ντουζάκι στα γρήγορα και είπε να ξυριστεί να είναι όμορφος. Μάταια όμως γιατι είχε ξεχάσει να πάρει ξυραφάκια. Σκέφτηκε να ξυριστεί με τον κυνηγιτικό μαχαίρι όπως έκανε πάλια που υπηρετούσε κάπου στα φυλάκια του Έβρου αλλά ο πονοκέφαλος απο το ξενύχτι δεν βοηθούσε και πολύ. Φόρεσε το αγαπημένο του μπλουζάκι "AC - Vissi" και ένα τζηνάκι και κατέβηκε γρήγορα τα σκαλιά του παλιού διόροφου σπιτιού. Το "καμάρι" του , μια Virago του '98 περίμενε πλυμένη και γυαλισμένη κάτω απο το σπίτι να "χυμίξει" στους δρόμους της Θεσσαλονίκης. Κατηφόρησε το στενό μπροστά απο το σπίτι του, και σταμάτησε στο μπουγατσατζίδικο του Κυρ-Μπάμπη του Τσίφτη να πάρει ένα φραπόγαλο και μια με κιμά "έξτρα" περιποιημένη. 'Αφου τα τσάκισε σε χρόνο μηδέν σηκώθηκε να φύγει όταν άκουσε την φωνή του Κυρ-Μπάμπη..."για που το έβαλες τόσο βιαστηκά ρε μόρτη...σε βλέπω και στις ομορφιές σου σήμερα,έγινε τίποτα καλό;"

- "Θα στα πώ άλλη φορά" απάντησε ο Μίκης και καβάλησε την μηχανή του.

07:40 Έφτασε στο αεροδρόμιο, πάρκαρε την μηχανή και κατευθήνθηκε προς τις αφίξεις. Η πτήση απο Αθήνα μόλις είχε προσγειωθεί. Ξαφνικά ο χρόνος σαν να σταμάτησε,βυθίστηκε στις σκέψεις και άρχισε να αναρωτιέται πως έφτασε μέχρι εδώ. Είχε περάσει ένας μήνας σχεδόν απο τότε που πρωτομιλήσανε στο chat και τώρα ήρθε η ώρα να τα πούνε απο κοντά. Θα συναντούσε τελικά την γυναίκα που τον έκανε να χάσει τον ύπνο του.Ξαφνικά μία φωνή τον επανέφερε στην πραγματικότητα...

Blog-o-ιστορίες...Συμμετοχές

Σε μια συζήτηση που είχαμε με τον μουράτο, αποφασισάμε για να μην αδικήσουμε κάποιους που θα θέλουν να πάρουν μέρος στην blog-ιστορία, θα ζητήσω απο όποιον θέλει να δηλώσει συμμετοχή εδω πέρα έτσι ώστε όταν κάποιος θα τελειώνει το δικό του μέρος να δηλώνει ποιος θα συνεχίσει την ιστορία απο αυτούς που θα έχουν προσθέσει το όνομα τους στην λίστα με τα άτομα που θα πάρουν μέρος. Οπότε θα περιμένω να δηλώσετε την συμμετοχή σας με σχόλιο σε αυτήν την ανάρτηση.